Pierwsze objawy łuszczycy

Łuszczyca jest jedną z częściej występujących chorób dermatologicznych. Charakterystyczne jest to, że dotyka głównie osoby rasy białej. Wśród Japończyków i osób rdzennego pochodzenia amerykańskiego objawy łuszczycy praktycznie nie występują. W Polsce na łuszczycę choruje od 2 do 4% populacji. Najczęściej pacjenci dotknięci są łuszczycą zwyczajną. Łuszczyca jest chorobą przewlekłą, nieuleczalną. Medycyna nie zna metody by ją wyleczyć, lekarze skupiają się na łagodzeniu objawów i zmniejszaniu zmian łuszczycowych na powierzchni skóry.

Jakie są objawy łuszczycy? Jaki może być przebieg i rozwój choroby?

Objawy łuszczycy są zróżnicowane i zależą od postaci choroby, na którą zapadł pacjent. Większość przypadków choroby stanowi łuszczyca zwyczajna, około 85% pacjentów ze zdiagnozowaną łuszczycą choruje właśnie na tą postać. Pozostała część pacjentów dotknięta jest łuszczycą paznokci lub stawów. Rzadko u pacjentów występuje postać uogólniona (jedynie w kilku procentach przypadków) jednak łuszczyca uogólniona jest stanem zagrażającym życiu.

Pierwsze objawy choroby

W przypadku łuszczycy zwyczajnej początki łuszczycy obserwowane są na skórze w okolicy stawów. Na skórze łokci, kolan, po wewnętrznej ich stronie, na prostownikach kończyn, dłoniach oraz stopach a także na owłosionej skórze głowy pojawiają się pierwsze objawy łuszczycy. Zmiany łuszczycowe mają postać zaczerwienionych, wypukłych grudek. Grudki mogą mieć zróżnicowaną wielkość. Są wyraźnie odgraniczone od zdrowej tkanki skóry. Na powierzchni grudek występują białawe bądź srebrzyste łuski. W dalszych etapach rozwoju choroby plamy powiększają się, zlewając się ze sobą. Obszary skóry na których występują objawy łuszczycy charakteryzują się małym nawilżeniem naskórka, suchością. Łuszczyca objawy początkowe daje niezbyt charakterystyczne, stąd rutynowe pytania o występowanie łuszczycy w rodzinie zadawane przez lekarza pacjentom zgłaszającym się po poradę z większością zmian skórnych np. łupieżem różowym czy początkowymi stadiami łupieżu pstrego.

Czytaj także: https://ktomalek.pl/blog/szampon-na-luszczyce-wybierz-wlasciwy/w-2039

Łuszczyca paznokci

U pacjentów, u których doszło do rozwoju łuszczycy paznokci zmiany obserwowane są w obrębie płytek paznokciowych. Zmiany na paznokciach mogą występować pojedynczo, bywa, że towarzyszą zmianom skórnym. Objawy łuszczycy paznokci to:

  • plama olejowa – czyli zmiany zlokalizowane pod paznokciem, przeświecające przez powierzchnię płytki. Plamy olejowe przybierają formę żółtych lub żółto brunatnych przebarwień.
  • zagłębienia w płytce – zmieniony chorobowo paznokieć różni się strukturą od prawidłowej, gładkiej tkanki.
  • onycholiza – czyli odchodzenie płytki paznokcia od powierzchni skóry. Proces odchodzenia płytki jest dużą niedogodnością dla pacjentów ze względów estetycznych, ale również zdrowotnych ponieważ sprzyja powstawaniu nadkażeń grzybiczych i bakteryjnych.

Łuszczyca uogólniona

U pacjentów, u których doszło do znacznego pogorszenia stanu zdrowia i w efekcie łuszczyca przybrała formę uogólnioną obserwuje się gorączkę, obrzęki stawów, ból stawów, a nawet niewydolność narządów. Łuszczyca uogólniona występuje bardzo rzadko i zwykle jest efektem nieprawidłowego przyjmowania leków, infekcją lub oparzeniem słonecznym.

Charakterystyczną cechą łuszczycy jest objaw Koebnera. Nie musi on występować u wszystkich chorych, chociaż bywa czasem pierwszym obserwowanym objawem i skłania chorych do konsultacji lekarskiej. Objaw Koebnera polega na występowaniu zmian łuszczycowych w miejscu, gdzie skóra była uszkodzona np. po zabiegach operacyjnych, piercingu, zadrapań czy otarć.

Łuszczyca – jak zahamować rozwijanie się choroby

Niestety w przypadku łuszczycy nie można mówić o całkowitym wyleczeniu. Objawy mają skłonność do nawrotów, a stan chorego polepsza się, po czym pogarsza. Zahamowanie choroby jest możliwe tylko jeśli pacjent stale, regularnie i zgodnie ze wskazaniami lekarza prowadzącego przyjmuje leki bądź poddaje się rekomendowanej fototerapii.

Wachlarz metod leczenia jest dosyć ograniczony. Pacjentom zaleca się zwykle leczenie miejscowe – maści na łuszczycę. Czasem lekarz decyduje o włączeniu leczenia ogólnego, zwłaszcza w momentach, kiedy pacjentowi zależy na remisji choroby np. przed ważnymi uroczystościami i momentami w życiu np. rozmową kwalifikacyjną, ślubem czy zaplanowanymi aktywnościami. U niektórych chorych włącza się leczenie światłem lub leczenie światłem i farmaceutykami równocześnie.

Wsparciem w leczeniu jest zdrowy tryb życia i unikanie czynników powodujących zaostrzenia choroby np. stresu.

Przyczyny łuszczycy, jakie czynniki mogą spowodować uaktywnienie się choroby?

Przyczyny łuszczycy leżą w zaburzeniach dotyczących układu immunologicznego człowieka. Nie bez znaczenia są również przyczyny genetyczne. Około 30% przypadków choroby jest związana z rodzinnym występowaniem łuszczycy. Jednak lekarze i naukowcy badający chorych z łuszczycą już od dawna wiedzą, że istotne są również czynniki środowiskowe:

  • stres – np. związany ze zmianą sytuacji życiowej czy stres pourazowy;
  • nieprawidłowa dieta – źle zbilansowana i nie zaspokajają potrzeb organizmu;
  • czynniki środowiskowe – w tym promieniowanie UV

Zalecane postępowanie w łuszczycy

Objawy początkowe łuszczyca daje zwykle dosyć charakterystyczne. Większość chorych trafia po pomoc wprost do dermatologa, jednak część z pacjentów jest skierowana na konsultację specjalistyczną przez internistę lub lekarza medycyny rodzinnej. W przypadku dzieci zwykle pierwszym lekarzem, do którego trafia dziecko jest pediatra.

Jeśli chorujesz na łuszczycę redukuj czynniki, które zaostrzają chorobę. Zdrowo się odżywiaj, pij co najmniej 1,5-2 litry wody dziennie. Zrezygnuj z ozdobnych przebić skóry, mogą wywołać pojawienie się nowych ognisk choroby. Jeśli przyjmujesz leki nie zmieniaj samodzielnie dawek. Nie zaleca się odstawienia leków na rzecz terapii eksperymentalnych. Chroń się przed słońcem, promieniowanie UV nie tylko jest czynnikiem rozwoju raka skóry, ale również może się przyczynić do pogorszenia stanu osób z łuszczycą.